Plav

Plav se nalazi u podnožju planinskog masiva Prokletije, na izvoru rijeke Lim. Po popisu stanovništva 2003. godine opstina Plav ima 13.805 stanovnika. Plav se ne pominje u pisanim izvorima kao naselje vec kao naziv cijele oblasti, a pretpostavlja se da ime potice od rimskog imperatora Flaviusa (Phlavius) koji je tada bio na vlasti kada su ovi krajevi bilo pod rimskom imperijom.
Prije dolaska Slovena, na ovom podrucju zivjeli su Iliri, ali ima i tragova o zivotu Rimljana. Samo ime Lim je ilirskog porijekla (limes- granica). Za vrijeme Nemanjica Plav je bio srediste zupe pod nazivom Ribare, koji je dobio ime jer su se mjestani ovih krajeva bavili ribolovom. U tom periodu baviti se ribolovom bio je unisan posao pa je kralj Milutin ovo pravo dao iskljucivo Manastirima Visokim Decanima i Peckoj patrijasiji.
Naselje se razvilo na mjestu gdje se ukrstaju karavanski put od Kotora i Skadra za Pec i Carigrad sa putem koji je isao dolinom Lima. Od kraja XV vijeka sve do 1912.godine Plav, Gusinje i okolina bili su pod turskom vlascu, iako su odlukom na berlinskom kongresu dodijeljeni Crnoj Gori. Plav postaje vazna raskrsnica, karavanska stanica i centar u kome se koncentrise vlast, razvija trgovina, zanatstvo i poljoprivreda.
U srednjem vijeku, naselje je bilo opasano zidom sa kulama, osmatracnicama i puskarnicama (Dizdrarev grad- Redzepagica). U gradu se ulazilo kroz 2 kapije. Od nekadasnjeg utvrdjenja gotovo da nije nista ostalo.
Od 1919. godine do 1921.godine Plav je bio sredisnje mjesto za plavsko-gusinjski kraj u okviru Andrijevackog okruga, a nakon 1921.godine bio je srediste Plavske opstine Andrijevackog sreza.
Nakon zavrsetka II svetskog rata ova varosica se razvijala kao opstinsko srediste u kojem su se formirale kompletne funkcije opstinskog centra. Doslo je do ubrzane gradnje novih individualnih i kolektivnih stambenih objekata, zdravstvenih, turistickih, kulturnih i dr. objekata krupne infrastrukture. Grad se razvijao po urbanistickim planovima uz ocuvanje izvornih obiljezja i arhitektonskih vrijednosti.